klikkaðar fréttir!

“Pabbi” er orðinn múslimi (hugsamlega íslamisti) ef eitthvað er að marka skeggið sem hann skartar og húfuna sem hann dýrkar. Hann hefur ekki opnað á sér munninn eftir niðurlægingu síðustu helgar þegar við reyndum að skemmta landi og þjóð með hörmulegum árangri (segir hann!). Sá gamli er orðinn fúlskeggjaður en næstum hárlaus að öðru leiti. Mér sýnist að Halim-vini-mínum-Al hafi tekist að “kristna” kallinn! Rakararnir vilja raka hausinn á honum og smyrja með smyrslum sem brenna. Hann fílar svoleiðis. Samskipti okkar á milli eru í sögulegu lágmarki og ég er farinn að hafa áhyggjur. Ég er mest hræddur um að hann raki allt hár af og fari til Gaza eða Írak og gerist alvöru píslarvottur. Ég þoli ekki svona.

gaman

Við “pabbi” komum fram opinberlega í fyrsta sinn með atriðið okkar í kvöld. Það gekk vonum framar en viðbrögðin voru dræm. Nokkrar verur af veikara kyninu hlógu þó dátt og ég hugsaði mér gott til glóðarinnar. Auðvitað hópuðust verurnar í kringum okkar þegar við stigum niður af sviðinu og skjölluðu okkur í bak og fyrir. Þær reyndust vera grískar og voru ekki hissa á dræmum viðbrögðum áhorfenda "það er af því að þeir eru ekki grískir" sögðu þær. Ég plataði þær með mér heim í Jacuzzi og kampavín og ekki orð um það meir. Á eftir okkur kom uppá sviðið þýski popparinn Klaus Nomi og dansaði og söng. Hann var vinsælasti skemmtikraftur kvöldsins. Óttalegur gaulari finnst mér en mikill fjörkálfur, ég viðurkenni það, annálaður fyrir grallaraskap og húmoríska sviðsframkomu. Dagskráin var á köflum svo tilfinningarík að hún hefði getað sent margan karlmanninn yfir tilfinningamóðuna miklu en sem betur fer voru áhorfendur að mestu af kyni kvenna og homma.
Ég er bjartsýnn á framtíðina og við “pabbi” ætlum að troða upp á Íslandi við fyrsta tækifæri. Nú þegar hefur okkur borist eitt tilboð frá sirkus (ekki Geira Smart samt, það hefði verið geggjað). Að lokum langar mig að senda út á blogg kvæði sem ég fór með í gær. Kvæðið þekkja öll börn í íslenskri þýðingu, en hér er það á ensku og reyndar staðfært og nútímavætt. Auk þess tók ég út eitt erindi af því að mér finnst það ósmekklegt.

Ten little Kurdish boys went out to dine;
One choked his little self and then there where nine.
Nine little Kurdish boys sat up very late;
One overslept himself and then there were eight.
Eight little Kurdish boys went shopping in 7/11;
One said he'd stay there and then there were Seven.
Seven little Kurdish boys eating with chopsticks;
One poked his eyes out and then there were Six.
Six little Kurdish boys playing with a hive;
A bumble bee stung one and then there were Five.
Four little Kurdish boys going out to sea;
A red herring swallowed one and then there were Three.
Three little Kurdish boys walking in the Zoo;
A big bear hugged one and then there were Two.
Two little Kurdish boys getting their drink on;
One had one too many and then there was One.
One little Kurdish boy left all alone;
He went out and hanged himself and then there were None.

skemmtun

Af ýmsum ástæðum hef ég ekki haft hugrekki til að blogga uppá síðkastið. Já satt að segja hefur sjálfstraustið ekki verið uppá sitt besta. Sénsinn! Nei ástæðan er sú að ég hef verið í aðgerðum og haft um annað að hugsa en bloggheima. Ég er orðinn nokkuð vel hærður og okkur “pabba” var boðið að skemmta á einhverjum klúbbi. Mér skilst að kvöldið verði tileinkað Íslandi og einhverjum þýskum söngvara sem var víst alveg snar. Ég skil ekki tenginguna en kellingin sem sér um skipulagningu segir að það sé gott fyrir okkur að vera í slagtogi með söngvaranum því hann er svo vinsæll þó hann sé löngu dáinn. Furðulegt! Ég hefði haldið að Björk og Sigurrós myndu duga til, en hvað veit ég? Ég skil ekki unga fólkið þó varla geti ég talist gamalmenni. Mér sýnist á öllu að kynslóðabilið sé að breikka. Ég vona að fólkið skilji atriðið okkar sem er svolítið framúrstefnulegt (segir “pabbi”).